Para celebrar a chegada da primavera, a chegada do mes de maio, imos cantar este
cantiga, este "maio" tradicional de Moaña, recollido polo músico e etnógrafo
Xavier Blanco.
AQUÍ VÉN O MAIO CARGADO DE FLORES
AQUÍ VÉN O MAIO SEMENTANDO AMORES
A tradición dos maios
"Aínda que existen moitas hipóteses sobre a súa orixe, unha das máis empregadas
fala de cando xurden os primeiros rituais que teñen que ver coa recolección.
A
xesta é a pranta silvestre por excelencia que simboliza o maio.
Antigamente
collíanse no monte e pendurábanse na roupa ou cubrindo o corpo, nos carros,
casas e incluso se adornaban os camiños máis transitados.
Desta tradición
primixenia destaca o "maio humán", que percorría os pobos e vilas para anunciar
o maio.
Actualmente desenvólvese na época da exaltación das flores durante a
estación primaveral. O máis común é celebralo arredor do primeiro de maio.
Aínda
que tamén existen outras variedades coma o "maio figurado" ou o "maio maiolo", a
expresión máis común e arraigada é a do "maio de palleiro".
Ata hai uns anos,
estas expresións artísticas facían que se xuntaran os nenos e as nenas para
compoñer as coplas e armar as figuras co fin de percorrer os diferentes eirados
do pobo e representalos o día primeiro de maio.
As coplas describían normalmente
o proceso de construcción do maio e outros sucesos e anécdotas ocorridas a nivel
local nacional e incluso estatal.
O maio de palleiro, tamén chamado árbore do
maio, ten forma de palleiro cónico armado sobre unha estructura de varas de cana
ou pau con catro asas para podelo transportar. Pode ir revestido con todo tipo
de vexetais según a zona, sendo os máis comúns a xesta, fiuncho, todo tipo de
flores, bugallos, ovos e froitas coma laranxas ou limóns... Na súa cúpula pode
levar unha coroa de flores moi elaborada e colorida.
Tradicionalmente para a
representación artística, metíase un neno ou nena dentro do palleiro, o cal
representaba a voz do maio. Os demáis compoñentes do grupo cantaban as coplas
arredor do maio mentres batían os palitroques para o acompañamento.
Do mesmo xeito que sucedía na maioría das representacións do ciclo do ano que
desenvolvían os nenos e nenas, a costume era pedir perriñas, carto pequeno para
gastar en melindres ou algunha outra trapallada. Ademáis o xuntado referenciaba
a valoración do traballo." (Do blog de Xavier Blanco)
